صبح امید

عاااااالی خانم
پاسخ:ممنونم

از آن روزی که نامش کنج فال استکان افتاد
هزاران سال رد شد...
استکان ها از دهان افتاد
دویدیم آسمان ها را چراغان از غزل کردیم
نیامد!!!یک به یک فانوس ها از آسمان افتاد
چه ها در گوش هم خواندیم از هر عشق و هر امید
ولی افسانه ای شد در دهان این و آن افتاد
چقدر از کوچه ها گردن کشیدیم او نیامد...آه!
فقط دلشوره های بی امان در جانمان افتاد
کسی می گفت:درب خانه ها را باز بگذارید
گذار عشق شاید این طرف ها ناگهان افتاد
ولی از لای در تنها زمستان سخت می آمد
ولی از لای در هی سوز غم در استخوان افتاد
ببین در کوچه حتی ردپایی از بهاران نیست
درخت انتظارم برگ هایش در خزان افتاد...
پاسخ: با چشم شهر خود ما را زليخا ميكني يعقوب چشمان مرا تنها تو بينا ميكني ديگر نميداند كسي فرق ترنج و دست را يوسف, تمام شهر را داري زليخا ميكنی بي تو گذشت اين جمعه هم اي صاحب عصر و زمان عصر كدامين جمعه را صبح تماشا ميكني؟ اللهم عجل لوليك الفرج ممنونم الهه خانوم گل

دستتون درد نکنه بابت شعر زیباتون
پاسخ:خواهش مي كنم