صبح امید

تنها آبادگر زمین 

یا صاحب الزمان...

روزها و شب‌ها بدون تو چه سخت می‌گذرد.امام مهربان زمانم! زندگی بدون حضور تو از زهر تلخ‌تر است. مگر می‌توان بدون تو آرام و قرار داشت؟...
گیاهان به اذن تو می‌رویند. کوه‌ها به واسطه‌ی تو در جای خود با صلابت ایستاده‌اند. ستارگان و اجرام آسمانی با فرمان تو در اقیانوس کیهان شناور می‌باشند. دریاها، رودها، جویبارها و چشمه‌سارها به برکت وجود تو، با طراوتند 

هر ذره‌ای از ذرات آفرینش به واسطه‌ی وجود تو به دور محور خود می‌گردد و هر حرکت و نظمی نشان از اثر تو دارد و همه‌ی آنها از کوچک‌ترین ذرات تا بزرگترین اجرام کهکشان بر این حقیقت متکّی هستند (و بیمنه رزق الوری و بوجوده تثبت الارض والسماء) که بدون تو، نه وجود و نه حرکت و نه نظمی برای آنها از طرف خداوند متعال افاضه می‌گردد، اما چه می‌شود که در این میان بسیاری می‌خواهند بدون تو، به اسرار جهان آفرینش پی ببرند، در حالی که تو حجّت خداوند در آن می‌باشی و بعضی امیدوارند تا بدون تو به زندگی روشن دست پیدا نمایند و بعضی می‌خواهند بدون تو سعادت و آرامش را برای جوامع بشری فراهم نمایند...

آری آن کسانی که می‌خواهند زمین را بدون حجّت خداوندی آباد نمایند، بدانند که نه تنها راه به جایی نخواهند برد بلکه کره‌ی زمین را خراب‌تر هم می‌کنند که کردند و هنوز هم میکنند.